Gistermiddag heb ik het grootste deel van de tijd doorgebracht met het lezen van een boek, terwijl ik lekker op m’n luchtbedje lag. Tussendoor heb ik nog een rondje door het dorp gelopen. Met recht een rondje. Met 15 minuten was ik weer terug. Er was een oude kerk, die ik van buiten kon bekijken. De andere zes kerken(Siete Iglesias...) die waren er geloof ik niet meer. Tegen 19:00 ben ik naar de bar getrokken, naast het gemeentehuis. De mannelijke eigenaar zat in een lege bar op een stoel voetbal te kijken. Ik bestelde wat drinken en vroeg of ik wat kon eten. Hij keek op zijn horloge en lachte een beetje. Eigenlijk was ik veel te vroeg. Hij pakte de telefoon om zijn vrouw te bellen. Die kwam 10 minuten later, samen met haar dochter. Van de dochter kreeg ik een menukaart met plaatjes van gerechten. ik bestelde een gemengde salade en een bord friet met ‘vlees’. Dat werd mij door de man geloof ik niet in dank afgenomen. Het ‘pelgrimsmenu’ op de kaart bevatte gefrituurde dingen. Maar dat menu koos ik niet. De man werd door zijn vrouw weer naar huis gestuurd om een stuk vlees te gaan halen. Hierdoor miste hij een deel van zijn voetbal. Uiteindelijk was ik om 20:15 klaar en ging ik weer terug naar mijn gemeentehuis en niet veel later lag ik in mijn slaapzak. Om 6:30 schrik ik wakker. Ik ben vergeten mijn wekker te zetten. En vanmorgen moet ik èn een slaapzak èn een luchtbed opruimen. Omdat het vannacht flink was afgekoeld, had ik mijn meegenomen broodbeleg ‘s nachts in een plastic zak, buiten op de vensterbank gelegd. Na een vlug ontbijt vertrek ik om 7:15. De voorspellingen geven aan dat het vandaag af en toe zal regenen. Die regen begint dus gelijk bij het dichtdoen van de voordeur. Direct maar m’n poncho aan. Het is niet zulke harde regen als gisteren. Na 100m ben ik het dorp al weer uit. Vanmorgen geen asfalt in het donker. De snelste weg is over de grindpaden. Gelukkig stopt het na 10 minuten met regenen. Voor de zekerheid berg ik de poncho nog niet op. Een voordeel van wat later vertrekken is dat het sneller licht wordt. Het landschap doet mij direct denken aan een heel groot, geel en bruin Teletubbie landschap, inclusief konijntjes (hazen) en op de heuvels af en toe een windmolen. Alleen die vier gekleurde beesten lopen er gelukkig niet rond. Tegen 9:00 bereik ik Castronuño. Het begint weer een beetje te druppelen. De poncho gaat weer aan. In Castronuño is niet veel te beleven. Het dorp ligt aan de rivier ‘Rio Douro’. De route loopt vandaag een groot deel langs en in de buurt van deze rivier. De Rio Douro is dik 150m breed. Ik heb sinds de zee in Valencia, vier weken geleden, niet meer zoveel water gezien. Deze rivier stroomt helemaal door naar Porto, waar deze uitmondt in de Atlantische Oceaan. Even buiten Castronuño passeer ik een stuw. Bij deze stuw start een kanaal ‘Canal de San José’. Een V-vorming betonnen kanaal van circa 50km lang, welke door het landschap slingert en door boeren wordt gebruikt voor het bewateren van maïs, graan en alfalfa. De route gaat ook een stuk langs dit kanaal. Het is vandaag echt een waterdag. Het water komt van boven èn ik loop er langs. Terwijl ik richting het volgende dorpje loop druppelt het af en toe. bij het dorpje Villafranca de Douro is het al net zo ‘levendig’ als in Castronuño. Bij een gesloten bar kan ik onder een half uitgerolde zonwering droog op een betonnen bankje zitten, om wat te eten en te drinken. Het weer nodigt niet echt uit om lang te blijven zitten. Met stilzitten koel ik af. Na 15 minuten pak ik mijn spullen. Het is nu ongeveer 11:00. Het begint serieus te regenen. Zal ik nog even wachten? Ik ben al veel later vertrokken. Ik neem het zoals het is en vertrek weer. Na een half uur regent het nog steeds stevig. Bij een huisje langs de weg schuil ik even onder een overkapping. De bewoners zijn niet thuis. Ik raadpleeg de buienradar. De regen zal nog ongeveer een half uur aanhouden. Ik wacht 10 minuten tot de ergste regen voorbij is en loop weer verder. Inderdaad is het tegen 12:00 zo goed als droog. Deze keer is mijn alleen mijn broek nat. Mijn sokken zijn gelukkig nog droog. De grindweg waar ik over loop ligt vol met plassen en is iets modderiger om over te lopen. Ik besluit naar de naastgelegen asfalt weg te verhuizen. Dit loopt veel makkelijker. Om mijn eindplaats voor vandaag, Toro, binnen te lopen moet ik nog één keer met een brug de rivier oversteken. Toro ligt langs de rivier, echter wel hogerop gelegen. De weg richting het centrum lijkt wel bijna verticaal omhoog te gaan. De vaart is er even helemaal uit. In totaal stijg ik in een hele korte tijd 100m. Dit geeft achter mij wel weer een mooi uitzicht over de rivier en het omliggende landschap. In het centrum loop ik naar bar pension ‘Zamora’. Deze wordt vermeld in mijn routeboekje. Ondanks het ‘open’ bordje aan de deur zijn alle lampen uit en is de deur op slot. Ik bel het nummer dat op de zonwering hangt en een oudere vrouw neemt op. Zij woont op de eerste verdieping en komt naar beneden om de deur te openen. Registeren doen we later. Ik krijg een sleutel en ze gaat mij voor naar de tweede verdieping. De trappen, gang en deuren zijn allemaal smal. Ik pas er soms maar net doorheen met mijn grote rugzak. Ik wring mijzelf door het deurtje van de slaapkamer naar binnen. Een kamertje van 3,5 x 2,5 met een tweepersoons bed en een kast. De douche en toilet zijn naast de kamer op de gang. Het is 14:30. Als ik mij snel douche, dan kan ik nog wat warm eten. Ik zag naast het pension een restaurant. De eerste aanblik bij de douche nodigt uit om lekker lang van te genieten. Een cabine met van die jetstreams en een stortdouche. Dat belooft wat. Maar helaas. Ik weet niet waar ze het warme water hebben gelaten. Met de handdouche was ik mezelf snel. Bbrrrr...... Het restaurant zit aardig vol. Ik neem even plaats aan de bar en wacht tot er een tafeltje vrijkomt. Een gemengde salade en een bord met friet en kip (het wordt misschien een beetje eentonig), cola en een biertje. Als toetje ‘arroz con lèche’. Rijstepap met kaneel. Tijdens het eten maak ik vast een begin aan het dagboek en kijk ik in het routeboekje naar de etappe van morgen. Na het eten doe ik boodschappen bij de supermarkt in de buurt en ga ik terug naar het pension. Na het papierwerk in het pension is het tijd om op bed even bij te komen van vandaag. De afgelopen drie dagen heb ik iets langere etappes gelopen, dan dat ik oorspronkelijk had gepland. Hierdoor ben ik weer een dag uitgelopen op mijn schema. Ik loop nu totaal drie dagen voor. Als alles het de komende 3,5 week toelaat wil ik proberen om na aankomst in Santiago de Compostela direct door te lopen naar òf Fisterra òf Muxia, beide aan de Atlantische Oceaan. Voor deze tocht heb ik ongeveer 4 extra dagen nodig. De komende week zou ik nog ergens een dag kunnen winnen. Dan zou ik er in principe voldoende hebben. Aan de andere kant moet ik ook waken dat ik niet te veel lange etappes loop en zo misschien teveel van mijzelf vraag. Goed luisteren naar mijn lichaam is het belangrijkste. Het hoofddoel is de voettocht van Valencia naar Santiago de Compostela. Als er ruimte is voor iets extra’s dan is dat mooi meegenomen.

Hiking/Backpacking

Siete Iglesias de Trabancos, Castile and León, Spain

time : Oct 15, 2018 7:21 AM

duration : 7h 13m 40s

distance : 30.5 km

total_ascent : 305 m

highest_point : 767 m

avg_speed : 4.2 km/h

user_id : tkeijsers

user_firstname : Tom

user_lastname : Keijsers

Gistermiddag heb ik het grootste deel van de tijd doorgebracht met het lezen van een boek, terwijl ik lekker op m’n luchtbedje lag. Tussendoor heb ik nog een rondje door het dorp gelopen. Met recht een rondje. Met 15 minuten was ik weer terug. Er was een oude kerk, die ik van buiten kon bekijken. De andere zes kerken(Siete Iglesias...) die waren er geloof ik niet meer. Tegen 19:00 ben ik naar de bar getrokken, naast het gemeentehuis. De mannelijke eigenaar zat in een lege bar op een stoel voetbal te kijken. Ik bestelde wat drinken en vroeg of ik wat kon eten. Hij keek op zijn horloge en lachte een beetje. Eigenlijk was ik veel te vroeg. Hij pakte de telefoon om zijn vrouw te bellen. Die kwam 10 minuten later, samen met haar dochter. Van de dochter kreeg ik een menukaart met plaatjes van gerechten. ik bestelde een gemengde salade en een bord friet met ‘vlees’. Dat werd mij door de man geloof ik niet in dank afgenomen. Het ‘pelgrimsmenu’ op de kaart bevatte gefrituurde dingen. Maar dat menu koos ik niet. De man werd door zijn vrouw weer naar huis gestuurd om een stuk vlees te gaan halen. Hierdoor miste hij een deel van zijn voetbal. Uiteindelijk was ik om 20:15 klaar en ging ik weer terug naar mijn gemeentehuis en niet veel later lag ik in mijn slaapzak. Om 6:30 schrik ik wakker. Ik ben vergeten mijn wekker te zetten. En vanmorgen moet ik èn een slaapzak èn een luchtbed opruimen. Omdat het vannacht flink was afgekoeld, had ik mijn meegenomen broodbeleg ‘s nachts in een plastic zak, buiten op de vensterbank gelegd. Na een vlug ontbijt vertrek ik om 7:15. De voorspellingen geven aan dat het vandaag af en toe zal regenen. Die regen begint dus gelijk bij het dichtdoen van de voordeur. Direct maar m’n poncho aan. Het is niet zulke harde regen als gisteren. Na 100m ben ik het dorp al weer uit. Vanmorgen geen asfalt in het donker. De snelste weg is over de grindpaden. Gelukkig stopt het na 10 minuten met regenen. Voor de zekerheid berg ik de poncho nog niet op. Een voordeel van wat later vertrekken is dat het sneller licht wordt. Het landschap doet mij direct denken aan een heel groot, geel en bruin Teletubbie landschap, inclusief konijntjes (hazen) en op de heuvels af en toe een windmolen. Alleen die vier gekleurde beesten lopen er gelukkig niet rond. Tegen 9:00 bereik ik Castronuño. Het begint weer een beetje te druppelen. De poncho gaat weer aan. In Castronuño is niet veel te beleven. Het dorp ligt aan de rivier ‘Rio Douro’. De route loopt vandaag een groot deel langs en in de buurt van deze rivier. De Rio Douro is dik 150m breed. Ik heb sinds de zee in Valencia, vier weken geleden, niet meer zoveel water gezien. Deze rivier stroomt helemaal door naar Porto, waar deze uitmondt in de Atlantische Oceaan. Even buiten Castronuño passeer ik een stuw. Bij deze stuw start een kanaal ‘Canal de San José’. Een V-vorming betonnen kanaal van circa 50km lang, welke door het landschap slingert en door boeren wordt gebruikt voor het bewateren van maïs, graan en alfalfa. De route gaat ook een stuk langs dit kanaal. Het is vandaag echt een waterdag. Het water komt van boven èn ik loop er langs. Terwijl ik richting het volgende dorpje loop druppelt het af en toe. bij het dorpje Villafranca de Douro is het al net zo ‘levendig’ als in Castronuño. Bij een gesloten bar kan ik onder een half uitgerolde zonwering droog op een betonnen bankje zitten, om wat te eten en te drinken. Het weer nodigt niet echt uit om lang te blijven zitten. Met stilzitten koel ik af. Na 15 minuten pak ik mijn spullen. Het is nu ongeveer 11:00. Het begint serieus te regenen. Zal ik nog even wachten? Ik ben al veel later vertrokken. Ik neem het zoals het is en vertrek weer. Na een half uur regent het nog steeds stevig. Bij een huisje langs de weg schuil ik even onder een overkapping. De bewoners zijn niet thuis. Ik raadpleeg de buienradar. De regen zal nog ongeveer een half uur aanhouden. Ik wacht 10 minuten tot de ergste regen voorbij is en loop weer verder. Inderdaad is het tegen 12:00 zo goed als droog. Deze keer is mijn alleen mijn broek nat. Mijn sokken zijn gelukkig nog droog. De grindweg waar ik over loop ligt vol met plassen en is iets modderiger om over te lopen. Ik besluit naar de naastgelegen asfalt weg te verhuizen. Dit loopt veel makkelijker. Om mijn eindplaats voor vandaag, Toro, binnen te lopen moet ik nog één keer met een brug de rivier oversteken. Toro ligt langs de rivier, echter wel hogerop gelegen. De weg richting het centrum lijkt wel bijna verticaal omhoog te gaan. De vaart is er even helemaal uit. In totaal stijg ik in een hele korte tijd 100m. Dit geeft achter mij wel weer een mooi uitzicht over de rivier en het omliggende landschap. In het centrum loop ik naar bar pension ‘Zamora’. Deze wordt vermeld in mijn routeboekje. Ondanks het ‘open’ bordje aan de deur zijn alle lampen uit en is de deur op slot. Ik bel het nummer dat op de zonwering hangt en een oudere vrouw neemt op. Zij woont op de eerste verdieping en komt naar beneden om de deur te openen. Registeren doen we later. Ik krijg een sleutel en ze gaat mij voor naar de tweede verdieping. De trappen, gang en deuren zijn allemaal smal. Ik pas er soms maar net doorheen met mijn grote rugzak. Ik wring mijzelf door het deurtje van de slaapkamer naar binnen. Een kamertje van 3,5 x 2,5 met een tweepersoons bed en een kast. De douche en toilet zijn naast de kamer op de gang. Het is 14:30. Als ik mij snel douche, dan kan ik nog wat warm eten. Ik zag naast het pension een restaurant. De eerste aanblik bij de douche nodigt uit om lekker lang van te genieten. Een cabine met van die jetstreams en een stortdouche. Dat belooft wat. Maar helaas. Ik weet niet waar ze het warme water hebben gelaten. Met de handdouche was ik mezelf snel. Bbrrrr...... Het restaurant zit aardig vol. Ik neem even plaats aan de bar en wacht tot er een tafeltje vrijkomt. Een gemengde salade en een bord met friet en kip (het wordt misschien een beetje eentonig), cola en een biertje. Als toetje ‘arroz con lèche’. Rijstepap met kaneel. Tijdens het eten maak ik vast een begin aan het dagboek en kijk ik in het routeboekje naar de etappe van morgen. Na het eten doe ik boodschappen bij de supermarkt in de buurt en ga ik terug naar het pension. Na het papierwerk in het pension is het tijd om op bed even bij te komen van vandaag. De afgelopen drie dagen heb ik iets langere etappes gelopen, dan dat ik oorspronkelijk had gepland. Hierdoor ben ik weer een dag uitgelopen op mijn schema. Ik loop nu totaal drie dagen voor. Als alles het de komende 3,5 week toelaat wil ik proberen om na aankomst in Santiago de Compostela direct door te lopen naar òf Fisterra òf Muxia, beide aan de Atlantische Oceaan. Voor deze tocht heb ik ongeveer 4 extra dagen nodig. De komende week zou ik nog ergens een dag kunnen winnen. Dan zou ik er in principe voldoende hebben. Aan de andere kant moet ik ook waken dat ik niet te veel lange etappes loop en zo misschien teveel van mijzelf vraag. Goed luisteren naar mijn lichaam is het belangrijkste. Het hoofddoel is de voettocht van Valencia naar Santiago de Compostela. Als er ruimte is voor iets extra’s dan is dat mooi meegenomen.